Walter Gropius

Walter Gropius begon in 1903 aan zijn architectuuropleiding in München en maakte deze af in Berlijn in 1907. Na zijn opleiding trad hij in dienst bij het architectuurbureau van Peter Behrens. Na 3 jaar hier werkzaam te zijn geweest ging Walter Gropius zelfstandig te werk als architect en industrieel ontwerper. Zijn eerste grote opdracht was de Fagus Factory in Anfeld in 1911, dit was de eerste fabriek waarvan de wanden vrijwel geheel van glas waren, een zeer vooruitstrevend bouwwerk.

In 1919, begin maart, volgde hij architect Bruno Taut op als voorzitter van Arbeitsrat fur Kunst in Berlijn. Dit was een breed-georiënteerde vereniging ter bevordering van samenwerking tussen kunstenaars met als doel de kunstenaars ervan bewust te maken dat hun maatschappelijke rol in de wederopbouw van het na de eerste wereldoorlogse Europa, door middel van congressen, tentoonstellingen en publicaties. Uiteindelijk ging deze raad ten einde in 1921, maar werd in 1928 weer succesvol opgepakt met al haar idealen inbegrepen.

Dankzij de machtovername door de nazi’s is Walter Gropius in 1934 uitgeweken naar het Verenigd Koninkrijk. Hier bleef hij maar kort, want in 1937 zette hij zijn reis voort naar de Verenigde Staten, waar hij hoogleraar werd aan de universiteit in Harvard. Hier werkte hij samen met de medearchitect Marcel Breuer die hij nog kende uit de Bauhaus-periode.

Meisterhauser

Walter Gropius begon in 1926met de opdracht om op een terrein dat met pijnbomen bezaaid is drie vrijstaande woningen te ontwikkelen voor de Bauhaus meesters en daarnaast nog één woning voor de directeur (De Meisterhauser). Deze woningen werden daarom dicht bij het Bauhaus in Dessau gerealiseerd.

De woningen zijn in een klein dennenbos aan de Elbert Allee gelegen, een van de hoeken van de Dessau-Wortlitz tussen de zeven zuilen van Georgium en Amalientz.

In 1926 konden Gropius, de Bauhaus meester László Moholy-Nagy en Lyonel Feininger, Georg Muche en Oskar Schlemmer en Wassily Kandinsky en Paul Klee in de woningen trekken met hun families.

Gropius wilde deze gebouwen door middel van geprefabriceerde elementen met behulp van de eenvoudige principes van de rationele modulaire opbouw realiseren.

De huizen verworven hun vorm door middel van het in elkaar nesten van verschillende niveaus in hun kubieke lichaam.

De meisterhauser werd opgevat als een verblijf voor Walter en Ise Gropius, daarnaast is het gebouw ook bedoeld voor het publiek. Zo werden er verschillende excursies gehouden en verder werden er ook films als tentoonstelling over de ideeën van de moderne architectuur laten zien.

In begin jaren ’90 van de 20ste eeuw werd er begonnen met de sanering van de wijk. Door grote financiele inspanningen werden de gebouwen gestraald en gereconstrueerd om zo hun oude glans weer terug te krijgen. De gebouwen zijn weer net zoals ze vroeger waren met daarin  de prachtige kleurrijke interieurs. Hedendaags worden er de tentoonstellingen over het Bauhaus  gepresenteerd.